Mijn missie

Met ‘je zal nooit meer kunnen lopen’ nam ik na een ernstig auto-ongeluk geen genoegen. Steeds probeerde ik mijn tenen te bewegen. En tegen alle voorspellingen in, groeide één zenuwhaartje weer aan elkaar. Nu ben ik personal trainer met mijn eigen PT studio op de paasheuvelweg 6 in Amsterdam. Met maar 1 missie. Andere mensen begeleiden, jong en oud!

Verbrijzelde ruggenwervels

Met twee verbrijzelde ruggenwervels en zenuwbanen die compleet waren doorgesneden begon Axel het grootste gevecht welke hij ooit heeft moeten vechten. Met resultaat. Axel heeft bewezen dat met heel veel wilskracht, bloed, zweet en tranen een mens in staat is het onmogelijke mogelijk te maken.

“Ik moet hier zo snel mogelijk weg uit het ziekenhuis”, dacht hij. Axel deed destijds mee aan kickboks wedstrijden in de A-klasse en er stond een belangrijke wedstrijd op de planning, waarvoor hij hard had getraind. Hij wilde vechten. Dat ging natuurlijk niet. Maar wel ging hij een ander gevecht aan. Het gevecht om weer beter te worden. ‘Dit werd het grootste gevecht wat ik heb moeten doorstaan. Maar deze ging ik winnen en won ik.’

Tenen bewegen

Mijn zoons kwamen regelmatig op bezoek. ‘Ik moet ze iets laten zien’, dacht ik. Hun sportieve en sterke vader lag nu aan bed gekluisterd en kon niet eens opstaan. Ik wilde ze geruststellen en bleef me dagenlang focussen op het bewegen van mijn tenen. Het zweet liep over mijn gezicht van de inspanning.

En toen… bewoog mijn grote teen. “Zie je wel. Ik wist het”, dacht ik. Voor mij was er geen andere optie dan herstellen. Mijn zoons werden direct naar huis gestuurd en de specialisten brachten me met spoed naar de MRI: één zenuwhaartje bleek weer aan elkaar te zijn gegroeid. Als eentje herstelt, volgt de rest ook. Het was een wonder.

Het was voor hen uitgesloten dat zenuwen die meer dan tien centimeter van elkaar verwijderd raken door een verbrijzeling en littekenweefsel zich weer aan elkaar hechten. Mijn zenuwen lagen zelfs twintig centimeter uit elkaar! De specialisten ontdekten toen dat een zenuwhaar ook een omweg kan maken.

Vechtersmentaliteit

Hoe dat heeft kunnen gebeuren? Misschien omdat ik altijd veel gesport heb en een sterk lijf heb. Mijn lichaam en geest werken goed samen. Misschien heeft het te maken met mijn vechtersmentaliteit. Ik sport al vanaf mijn twaalfde, toen ben ik al begonnen met kyokushin karate en kickboksen. Dan leer je al op jonge leeftijd dat je niet alleen fysiek sterk moet zijn maar ook mentaal. Als ik me had neergelegd bij de conclusie van de artsen, was ik nu nog steeds verlamd geweest. Ze zeiden allemaal ‘je moet accepteren dat je nooit meer kunt lopen en een nieuw levensdoel vinden, dat werkt het beste in deze situatie. Maar dan leg je de focus verkeerd en verandert er niets. Als je ergens in gelooft, is de kans veel groter dat je het doel behaalt, daarvan ben ik overtuigd. Die periode bestond uit de zwaarste work-outs die ik ooit had gehad. Probeer maar eens opnieuw te leren lopen.

Weer leren lopen

Ik begon met mijn tenen bewegen. Toen ging mijn focus naar mijn voeten en enkels, steeds een beetje hoger. Totdat ik in beugels werd gehesen en loopbewegingen kon gaan maken. Voetje voor voetje. Dodelijk vermoeiend, maar een leven in een rolstoel, daar kon ik me niet bij neerleggen. Ik ben een vechter en zal altijd een vechter zijn.

Een half jaar na mijn ongeluk kon ik al stukjes lopen met een wandelstok, na twee jaar liep ik weer op straat zonder hulpmiddelen. Inmiddels heb ik mijn eigen PT studio en geef ik personal trainingen en kickboksles. Elke stap die ik zet koester ik: het kan zomaar afgelopen zijn, weet ik nu.

Ik steek geen preken af over wat ik allemaal heb meegemaakt, maar probeer mijn klanten wel in contact te brengen met hun eigen wilskracht. Door mijn ongeluk heb ik mezelf opnieuw leren kennen en weet ik dat ik maar 1 missie heb. Sport en mijn kennis overbrengen op jong en oud.

Als gediplomeerd personal trainer en voedingsdeskundige, hoop ik dat jouw inspirator kan zijn om te komen sporten.

The pain you feel today will be the strength you feel tomorrow